Metale mają wiele bardzo atrakcyjnych właściwości użytkowych, dzięki czemu mogą być wykorzystywane w rozmaitych zastosowaniach – od karoserii pojazdów po elementy różnych instalacji przemysłowych. W wielu przypadkach parametry metalu okazują się jednak niewystarczające i konieczne są różne sposoby, które pozwalają na ich modyfikację. Jednym z nich jest szeroko stosowana metoda galwanizacji.
Proces galwanizacji
Galwanizacja pozwala na ulepszenie metali przez pokrywanie ich specjalnymi powłokami. Mogą one podnosić odporność metalu na różnego rodzaju substancje chemiczne np. kwasy lub określone procesy, np. korozję, a także zmieniać wytrzymałość na uszkodzenia mechaniczne lub wysoką temperaturę. Galwanizacja jest przeprowadzana przez zanurzenie elementu w specjalnym zbiorniku galwanizacyjnym, tzw. wannie. Znajduje się tam roztwór z jonami substancji, z której ma być wykonana powłoka. Dzięki temu, że do zanurzonego przedmiotu dopływa prąd elektryczny, a w roztworze umieszczana jest także druga elektroda, zamykająca obwód, dzięki czemu dochodzi do wytworzenia różnicy potencjałów. W efekcie powierzchnia elektrody, którą stanowi obrabiany element pokrywa się jonami wybranej substancji.
Proces galwanizacji może być przeprowadzany dla różnego rodzaju substancji. Do najczęściej wykorzystywanych procesów należą m.in. niklowanie, cynkowanie, chromowanie, fosforanowanie oraz kadmowanie. Często wykonuje się również np. miedziowanie, mosiądzowanie, złocenie, brązowanie, srebrzenie, chromianowanie lub platynowanie.
Zbiorniki i wanny galwanizacyjne
Ze względu na bardzo agresywny charakter niektórych substancji wykorzystywanych w procesach galwanizacyjnych zbiorniki i wanny wykorzystywane na liniach produkcyjnych muszą charakteryzować się odpowiednią odpornością i wytrzymałością. Najpowszechniej wykorzystywane są obecnie urządzenia wykonywane z tworzyw sztucznych, ze względu na ich dobre właściwości użytkowe, niewielką masę oraz dużą szczelność i długi przewidywany okres eksploatacyjny. Wanny i zbiorniki są wytwarzane z różnych gatunków tworzywa, w zależności od rodzaju procesu, który ma być wykonywany. Używane są między innymi polichlorek winylu (PVC), polipropylen (PP), polifluorek winylu (PVDF) albo polietylenu (PE).